Corpus Camera, 1999

Fjallað er um þann sið, sem sjaldan er mikið rætt um, að fólk taki myndir af látnum ástvinum sínum á dánarbeðinu.
Heimildarmyndin Corpus Camera fjallar um tengsl fólks við ljósmyndir af látnu fólki. Á seinnihluta nítjándu aldar og fram eftir þeirri tuttugustu var algengt á Íslandi að taka ljósmyndir af látnum ættingum. Sérstaklega var algengt að taka myndir af látnum börnum. Kvikmyndagerðarmennirnir fóru á stúfana til að kanna myndeign fólks á slíkum myndum, hvort ljósmyndir af látnum væru teknar í dag og ekki síst hvað fólk hafði að segja um þessar myndir af látnum ættingjum sínum. Í myndinni segir frá hefð sem er ennþá stunduð út um allt land. Rætt er við fjölmarga einstaklinga sem á einlægan og tilfinningaríkan hátt lýsa sambandi sínu við þá látnu og hvaða hlutverki ljósmyndirnar þjóna. Þetta er hjartnæm mynd sem lætur engann ósnortinn.